Dankbaarheid

Vandaag mocht en moest ik een presentatie houden voor mijn opleiding. Moest, omdat dat nu eenmaal een van de eisen is ter afronding van het jaar. Mocht, omdat het vooral heel bijzonder is om een stukje van jezelf te mogen presenteren aan een aandachtig publiek.

Het ging niet om presteren, niet om kennisoverdacht en ook niet om een cijfer. Het gaat puur om jezelf: wat heb jij uit dit jaar gehaald.

Voor mij was het een mooie manier om mij nogmaals neer te zetten in de groep. Ik had een presentatie, inclusief een passende volgorde bedacht. Langzaam kwam echter het besef dat ik me wel heel erg focuste op het negatieve, zware proces van het afgelopen jaar. En eigenlijk wilde ik daar niet meer op focussen. Dit verhaal had ik nu al zo vaak verteld.

Want natuurlijk is er nog veel meer gebeurd dit jaar! En dus besloot ik om mijn presentatie om te gooien en er een andere draai aan te geven. Maar goed, dat heftige, zware proces stond eigenlijk vrij centraal het afgelopen jaar. In mijn presentatie stond het dus alsnog centraal. Ik danste op muziek die voor mij heel duidelijk de strijd in mij liet zien.

Tijdens het nummer was er ineens iets anders dan strijd. Die was er ook wel, maar ik werd ineens overvallen door dankbaarheid. Dankbaarheid dat ik daar stond en me zo aan de wereld kon laten zien. Dankbaarheid voor het groeiproces van het afgelopen jaar.

En vooral dankbaar voelde ik me voor het begin van dit groeiproces. Mijn allereerste stappen die me hierheen leiden.

Want ik danste niet zomaar op willekeurige muziek, ik danste op muziek die we 2 jaar geleden gebruikten in de theatervoorstelling die we met jongeren samen maakten in een klooster. Wow! Heftige muziek waar ik toen eerst een beetje van schrok. Waarom moesten we ook zo nodig strijd uitbeelden? Liever ging ik strijd uit de weg.

Wie had ooit gedacht dat er een dag zou komen dat ik hier op zou dansen? En dan nog wel twee keer in mijn leven, voor een publiek. Wie had gedacht dat er een dag zou zijn waarop schrijven, tekenen, dansen en kleien zo natuurlijk voor me zijn.

Vandaag voel ik me enorm dankbaar voor alles wat er in de afgelopen twee jaar is geweest. Voor iedereen uit de theaterweek, alleen al jullie aanwezigheid en het weten dat jullie er zijn, heeft me gesteund. En iedereen van de opleiding ook :)

Ik weet dat ik op de goede weg zit. Ik voelde het toen ik vandaag danste op de muziek. Ik ken de strijd. Ik weet hoe hij voelt. Hij is er nog steeds. Alleen is er geen weerstand meer in mij. Ik dans de strijd, oprecht zoals hij is. Maar niet vanuit verzet, enkel vanuit ervaren en overgave.

Dankbaarheid voel ik voor mezelf.

Liefs