vrijdag 19 juli 2013

Proef de emoties

Ik lees een boek, 'De smaak van droef en zoet' van Aimee Bender. Ik vind het een heel fascinerend boek.

(Wees opgepast, ik verraad hieronder wel van alles over het boek. Niet alles, maar als je het boek zelf wilt lezen, kun je dit misschien beter niet lezen;)


Het boek gaat over een meisje wat ineens niet alleen maar de smaak proeft van eten, maar vooral ook de emoties proeft van degene die het gerecht bereid heeft. Ze proeft ook heel precies welke ingrediƫnten erin zitten en ook waar deze vandaan komen. Op het eerste gezicht klinkt dit misschien heel leuk en handig, maar in de praktijk is dit het helemaal niet voor haar! Ze wordt overstroomd door emoties die niet van haar zijn en die veel te heftig zijn voor haar.

Ze probeert hier zo goed als kan mee om te gaan, maar dit is wel heel lastig voor haar.

Een paar 'grappige' dingen uit het boek:

Ze gaat er toe over om zoveel mogelijk voorverpakt, fabrieksmatig voedsel te eten. Hier zitten namelijk geen emoties in. Natuurlijk is dit totaal de omgekeerde wereld! Op dit moment is het helemaal de trend om zoveel mogelijk etenswaren zelf te bereiden.

Natuurlijk wordt er misbruik van haar gemaakt. Wat eigenlijk ook heel grappig is: een vriendinnetje voert haar elke dag, misschien wel een paar keer per dag, een zelfgebakken koekje om erachter te komen wat haar eigen emoties zijn. Want ze kan er niet meer zelf achter komen wat haar emoties zijn, dat kan ze niet meer zelf voelen.

Daarnaast probeert ze wel allerlei restaurants in de stad uit. Ze merkt dat veel koks ook gehaast, gestrest, vermoeid of hatend koken. Andere koks koken juist vol liefde.

Haar besluit om zoveel mogelijk fabrieksmatig voedsel te eten, vind ik niet heel gek. Als je elke emotie zou proeven van de kok, zou je toch helemaal gek worden? De meeste mensen zullen niet met alle geduld, liefde en aandacht koken.

Het deed me er natuurlijk wel over nadenken. Hoe kook ik? Heb ik wel die aandacht voor het eten en de mensen voor wie ik kook? Nee ik heb niet altijd aandacht. Zeker als ik moe ben, ben ik meer gehaast aan het koken dan anders. Misschien nog een keer een sessie mindful, therapeutisch koken?

Wordt vervolgd.

Liefs

Geen opmerkingen:

Een reactie posten