Dankbaarheid

Vandaag mocht en moest ik een presentatie houden voor mijn opleiding. Moest, omdat dat nu eenmaal een van de eisen is ter afronding van het jaar. Mocht, omdat het vooral heel bijzonder is om een stukje van jezelf te mogen presenteren aan een aandachtig publiek.

Het ging niet om presteren, niet om kennisoverdacht en ook niet om een cijfer. Het gaat puur om jezelf: wat heb jij uit dit jaar gehaald.

Voor mij was het een mooie manier om mij nogmaals neer te zetten in de groep. Ik had een presentatie, inclusief een passende volgorde bedacht. Langzaam kwam echter het besef dat ik me wel heel erg focuste op het negatieve, zware proces van het afgelopen jaar. En eigenlijk wilde ik daar niet meer op focussen. Dit verhaal had ik nu al zo vaak verteld.

Want natuurlijk is er nog veel meer gebeurd dit jaar! En dus besloot ik om mijn presentatie om te gooien en er een andere draai aan te geven. Maar goed, dat heftige, zware proces stond eigenlijk vrij centraal het afgelopen jaar. In mijn presentatie stond het dus alsnog centraal. Ik danste op muziek die voor mij heel duidelijk de strijd in mij liet zien.

Tijdens het nummer was er ineens iets anders dan strijd. Die was er ook wel, maar ik werd ineens overvallen door dankbaarheid. Dankbaarheid dat ik daar stond en me zo aan de wereld kon laten zien. Dankbaarheid voor het groeiproces van het afgelopen jaar.

En vooral dankbaar voelde ik me voor het begin van dit groeiproces. Mijn allereerste stappen die me hierheen leiden.

Want ik danste niet zomaar op willekeurige muziek, ik danste op muziek die we 2 jaar geleden gebruikten in de theatervoorstelling die we met jongeren samen maakten in een klooster. Wow! Heftige muziek waar ik toen eerst een beetje van schrok. Waarom moesten we ook zo nodig strijd uitbeelden? Liever ging ik strijd uit de weg.

Wie had ooit gedacht dat er een dag zou komen dat ik hier op zou dansen? En dan nog wel twee keer in mijn leven, voor een publiek. Wie had gedacht dat er een dag zou zijn waarop schrijven, tekenen, dansen en kleien zo natuurlijk voor me zijn.

Vandaag voel ik me enorm dankbaar voor alles wat er in de afgelopen twee jaar is geweest. Voor iedereen uit de theaterweek, alleen al jullie aanwezigheid en het weten dat jullie er zijn, heeft me gesteund. En iedereen van de opleiding ook :)

Ik weet dat ik op de goede weg zit. Ik voelde het toen ik vandaag danste op de muziek. Ik ken de strijd. Ik weet hoe hij voelt. Hij is er nog steeds. Alleen is er geen weerstand meer in mij. Ik dans de strijd, oprecht zoals hij is. Maar niet vanuit verzet, enkel vanuit ervaren en overgave.

Dankbaarheid voel ik voor mezelf.

Liefs

Denken

If you’re thinking like everyone else, then you aren’t thinking.*

En daar moest ik dan weer even over nadenken ;)

De foto bij de tekst

Als iedereen hetzelfde denkt...
Dan is er geen oorlog
Geen ruzie
Iedereen begrijpt elkaar

Maar aan de andere kant,
Als iedereen hetzelfde denkt
Gaat dat ook over de 'slechte' dingen.
Dingen die niet waar zijn.
Of waar ik zelf toch echt anders over denk.

Dan denkt dus niet iedereen hetzelfde over de goede dingen, maar ook over de slechte dingen.

Eigenlijk denk ik dat het niet mogelijk is om een wereld te hebben waarin iedereen hetzelfde denkt. Soms wil ik het wel hoor, heel graag, een wereld waarin geen conflicten zijn. Maar elkaar begrijpen is toch wel iets heel anders dan hetzelfde denken.

En het is zo duidelijk dat iedereen anders denkt. Iedereen houdt bijvoorbeeld van andere dingen. Kunst bijvoorbeeld. Wat ik mooi vind, hoeft de andere persoon helemaal niet mooi te vinden.

Zelf denken, geen slaaf zijn van wat andere mensen zeggen of denken.
Zelf denken, je eigen weg vinden in het leven.
Zelf denken, op jouw manier invulling geven aan je tijd.
Zelf denken, op jou eigen unieke wijze creëren.

Ik denk dat het wel altijd om een verbinding gaat tussen zelf denken en samen denken. Want samen kun je tot hele unieke, nieuwe dingen komen.

Vooral denk ik dat het van belang is om zelf autoriteit te zijn op het gebied van jezelf en je lichaam. Zelf te voelen en na te denken. Jij weet het beste wat goed voor je is, niet de dokter die jou net een kwartiertje kent. Jij weet wat je belangrijk vindt en wat niet. Jij weet hoe het voelt. En zonder daarbij al te eigenwijs te worden en je niets meer aan te trekken van andere autoriteiten.

En dus,

Think your own way, in your own life. 

*Citaat dat ik tegenkwam op facebook, via deze pagina met prachtige teksten en afbeeldingen.

Liefs

Stel je voor..

Stel je een land voor, een wereld waarin iedereen leeft met de seizoenen. Er wordt gezaaid in het ene seizoen, op het goede moment en op het juiste moment wordt er geoogst. Er is samenwerking tussen mens en natuuur. Er is eenvoud; een simpel leven, samen in een gemeenschap maar ook samen met de natuur. Zoveel mogelijk wordt er buiten geleefd. Iedereen weet waar de etenswaren vandaan komen, dit is namelijk gewoon bij de boer bij jou om de hoek. Of zelfs uit eigen tuin!*

Ooit was dit overal zo. Over de hele wereld. Ergens is dit veranderd. Ontdekkingen onstonden. Nieuwe technieken werkten goed. Er was groei. Vooruitgang. Alles werd beter en vooral groter en sneller.

En er zijn niet alleen nieuwe apparaten, op den duur veranderde er ook iets in de mentaliteit van de mensen. Eén groter apparaat of machine is niet genoeg. Het moet nóg beter, nog sneller. Uiteindelijk stond alleen maar groei voorop. Elke keer moest het nog beter, alleen maar omdat dat kan. Dit gaat natuurlijk steeds door, nooit zal een ontwikkeling goed genoeg zijn.

Ontwikkelingen volgen elkaar steeds sneller op. De groei is steeds sneller.

Maar, daar verliezen we iets. Er gaat oude wijsheid verloren. Wijsheid die iedereen eerst bezat, is ineens verdwenen. Want wie wil er nu nog breien als er fabrieken zijn die truien breien die nog geen 10 euro kosten. Wie wil er nog spinnen als een fabriek een veel mooier garen kan maken?

Ook veel wijsheid rondom voeding en landbouw gaat verloren. En ik denk dat dat een gemis is.

Want ergens in die overgang, in die verandering van mentaliteit in onszelf, zijn we het vertrouwen in de wereld verloren. Vertrouwen in de goedheid en vanzelfsprekendheid van de natuur. Vertrouwen in de samenwerking tussen mens en natuur. Nu is er geen samenwerking, maar beheersing. Er is beheersing nodig van de mens want anders komt het niet goed. Er zijn bestrijdingsmiddelen nodig en de menselijke hand. Dit met het idee: ‘het kan altijd beter’ of ‘zonder de mens, zonder onze hulp lukt het niet, gebeurt er niets’.

Het is niet mijn bedoeling om al te nostalgisch terug te kijken naar het verleden. Maar ik merk wel dat ik iets mis. Ik besef dat er veel wijsheid is die ik niet langer bezit, maar die mijn voorouders wel hadden.

Het lijkt soms wel alsof ik de helft van de tijd dingen aan het afleren ben. Dingen die nu zo vanzelfsprekend zijn, zijn bijvoorbeeld het eten van koek en snoep vol suiker of het drinken van frisdrank. Dat was er vroeger toch echt niet. En dus heb ik mezelf moeten afleren om dat gewoon te vinden. Ik heb dus een stap terug moeten zetten en zie de komst van frisdrank niet als een verbetering voor de wereld en voor mij. Voor mij is het namelijk helemaal niet goed.

Ik wil wel kunnen spinnen, breien of haken. Dus ik doe moeite om iets van de oude wijsheid weer terug te halen. Gelukkig is die nooit helemaal verdwenen en met de komst van één van de nieuwe technieken (internet) zo terug te halen.

Ik zou dus ook (bijna) niet kunnen leven zonder die technieken, ik ben er ook heel blij mee. Alleen ben ik ook kritisch en zou ik sommige dingen graag anders zien. Hopelijk wordt het steeds meer een samenwerking tussen oud en nieuw: tussen oude wijsheid en nieuwe technieken. Dat zal voor de wereld heel mooi zijn toch?

* Misschien stel ik me de wereld van vroeger nu te vredelievend en mooi voor. Ik heb geen idee of het echt zo was vroeger natuurlijk. Ik stel het me wel graag zo voor. Omdat ik graag zou zien dat de wereld er zo uitzag.

Wat zie jij als oude wijsheid, oude traditie? Wat zou jij daar graag van meenemen en behouden? Bestaat jouw ideaalwereld ook uit oude tradities in plaats van nieuwe technieken?

Liefs

Een rustplek

Laatst heb ik een grafsteen gemaakt. Het is eigenlijk geen steen, het is namelijk van hout. Ik vond dit stuk hout achter het huis, in het kleine strookje bos wat daar is. Meteen toen ik het hout zag liggen en oppakte, was er de associatie met een grafsteen. Ik schreef er een bijpassende tekst op.

Het is niet goed te lezen vanaf de foto. De  tekst die er op staat is als volgt:

Hier lig ik dan

Mijn rustplek

Alles schuift 

Aan mij 

Voorbij

De sterrenhemel

Alle tijd
De rust

Om te bezien
Vanaf mijn plek

Alles gaat snel

Aan mij voorbij

Ik verga 

Met de tijd

Elk moment 

Weer wat meer

En dat is mijn rust

De achterkant

En zo, geven mijn eigen woorden me rust.

(Jullie hoeven je geen zorgen te maken over het idee dat ik grafstenen maak. Als kunstenaar 'mag' je zulke dingen gewoon doen en maken ;)

Liefs

Asociaal

Ik loop in de supermarkt. Ineens staat daar midden op het pad een kar. Jeetje, wat asociaal! denk ik. Dat zet je daar toch niet neer zo? En dan zie ik de jongen die erbij hoort. Petje, spijkerbroek. Ja, denk ik, dat had ik kunnen verwachten. Ik zie dat het iemand is die ik nog van school ken. En meteen heb ik een idee bij hoe hij is. Zo'n asociale jongen die met niemand rekening houdt.

Ik loop verder.

Dan ineens zie ik hem weer. Bij de kassa. Hij legt spullen uit zijn volle kar op de band.

Ik hoor hem zeggen tegen de wat oudere man die achter hem staat: 'Meneer, heeft u maar 1 ding?' De man bevestigt dit. 'Dan mag u wel voor hoor'.

Wie ben ik met mijn vooroordelen? Mijn ideeën over wat netjes is en wat niet... Wat hoort en wat niet kan... Een eerste blik kan genoeg zijn om te weten hoe iemand is. Terwijl dit ondertussen misschien helemaal niet klopt! 

Liefs

Gedachten fladderen..

Gedachten fladderen
Alle kanten op
Nu eens naar links
Dan weer naar rechts

Gedachten fladderen
Omdat ze dat nu eenmaal doen
Het is wat ze zijn
Ze kunnen niet anders

Gedachten fladderen
Als een vlinder
Van bloem naar bloem
Overal heen

Gedachten fladderen
Niet te vangen
Niet te stoppen
Alleen maar fladderen

Liefs

Voeding: het kan altijd anders...

Veel ben ik bezig met voeding. Ik volg verschillende blogs over gezond eten. Elke keer verschijnt daar weer nieuwe informatie over wat nu dan wel weer niet goed voor je is. Informatie is natuurlijk altijd fijn, omdat het het beste met je voor heeft. (In principe). Maar soms is het gewoon te veel.

Elke dag verschijnen er nieuwe onderzoeken die oude onderzoeken tegenspreken. Nieuwe boeken verschijnen met nieuwe diëten. Iedereen beweert dat hij gelijk heeft; ‘ik heb dit onderzocht en ik heb gelijk’. Er zijn zoveel onderzoeken dat er waarschijnlijk over elk voedingsproduct minstens één onderzoek laaiend enthousiast is over dit product, terwijl er ook minstens één is die het product totaal onderuit haalt.

Het is van belang om kritisch naar deze onderzoeken te blijven kijken. Want die geluiden zijn er ook nog: naast de informatie die in de onderzoeken zelf tevoorschijn komt, zijn er ook mensen die deze onderzoeken onderzoeken en kijken welke kloppen en welke niet.

Op een gegeven moment weet je niet meer wat waar is en wat niet. Je moet zelf goede algemene kennis, voedingskennis, anatomische kennis en vooral wetenschappelijke kennis hebben om te kunnen bepalen wat nu echt, waar en kloppend is.

Want er gaan genoeg verhalen rond over fabrikanten van slechte producten die onderzoek financieren om te bewijzen dat hun product niet slecht is.

Het is dus belangrijk om wetenschappelijke vaardigheden te hebben als je je in onderzoeken gaat verdiepen. Vaak wordt in de media een onderzoek aangehaald wat door de journalist eigenlijk niet goed gelezen is.

Er gaan dus vele verhalen rond in de wereld over voedingsmiddelen. Steeds weer wordt er ontdekt dat het ene product toch echt niet schadelijk is (aspartaam, suiker, lightproducten, enz.) en het andere juist wel heel ongezond is (vet, enz..)

Daarnaast is er enorm veel keuze in voedingsmiddelen, het is voor de consument niet meer duidelijk wat wel goed en gezond is en wat niet.

Van sommige dingen ben ik overtuigd. Overtuigd dat het inderdaad goed of slecht is. Het staat voor mij wel vast, maar ook ik kom bronnen tegen die ik vertrouw, en die vertellen dan ineens dat het niet klopt. Dit is heel verwarrend en eigenlijk ook vervelend. Want vertrouw ik dan op mezelf of op die bron?

Ik kan hier wel goed tegen, maar ik weet dat andere mensen hier meer moeite mee hebben. Het brengt je aan het twijfelen: je denkt zo goed bezig te zijn, maar dat is ineens dus niet zo. Deze twijfel kan doorzetten en omslaan in erger: een obsessie met eten. Alles willen weten wat er maar te vinden is op internet, niets zomaar vertrouwen en alles 10 keer onderzoeken. Hierdoor zal je bepaalde etenswaren gaan mijden, en andere juist heel veel gaan eten. Dan wordt het meer een dieet.

Nu een advies hierover. Mijn advies, je hoeft je er helemaal niets van aan te trekken, het is mijn mening! Het is nooit goed om helemaal geobsedeerd te worden door voeding. Het is vervelend dat er tegenwoordig zoveel onderzoek gedaan wordt en alles wel slecht lijkt te zijn. Maar het belangrijkste advies blijft: vertrouw jezelf en je eigen lichaam. Ik eet nu al meer dan twee jaar suikervrij en dit bevalt me goed. Als ik wel suiker eet voel ik dit, ik weet wat de gevolgen zijn. ik heb de afgelopen twee maanden uitgeprobeerd wat het oplevert om geen gluten te eten. (Over de conclusies schrijf ik later). Ik las op veel sites en blogs dat veel mensen last hadden van het eten van gluten. Ik denk dan niet: ik kan duidelijk wel tegen gluten, want ik heb toch geen enorm heftige reactie? Of juist: gluten, ja dat is het! Als ik dat niet eet ben ik van al mijn klachten af. Ik heb dit gewoon een tijdje uitgeprobeerd, om te kijken wat voor resultaat dit zou geven.

Ik kan (en zal) jou of iemand anders nooit verwijten dat jij wel gluten of suiker eet. Misschien heb je wel een veel minder gevoelig lichaam dan ik heb. Voor mij is suiker niet goed, dat voel ik meteen. Maar als dat voor jou niet zo is, dan is het toch prima om dat te eten?

Het enige wat ik wil, is mensen inspireren om in hun lichaam te duiken en te voelen. Te voelen wat bepaald eten met je doet. Misschien kun jij wel niet tegen tomaat, of tegen prei. Zorg dat je goed voor jezelf zorgt en met gezond verstand en een goed lichaamsgevoel kiest.

Blijf voelen in je lichaam, dan ontwikkelt een lichaamsbewustzijn zich vanzelf. Misschien kun je zelfs na elke maaltijd kijken hoe het eten gevallen is: of je moe bent, last hebt van je buik of juist veel energie hebt. Of houd een eetdagboek bij, met alles wat je op een dag of in een week eet. Dit kan voor jezelf duidelijkheid geven.

Liefs